Een week aan bezweringen waren nodig om de sterfelijke wereld te doorboren en te communiceren met wat er voorbij lag. Eindelijk, een splinter van hels licht verscheen en vanuit de onbekende diepten rommelde een gehuil van lijden en woede. Het ellendig geluid groeide en groeide totdat het een oorverdovend geschreeuw was, voordat een helse klauw door de brandende scheur in de wereld reikte. Maar in zijn blinde woede verstoorde de binnenvallende ledemaat en het verachtelijke gat waar het uit kwam sloot plotseling, waardoor de verschrikkelijke hand voor altijd gescheiden werd met zijn onbekende eigenaar.